Wielu z nas po narodzeniu nie doświadczyło zachwytu, ale korygowania, zniesmaczenia, dostosowywania do jakichś ram. Już dawno jesteśmy na swoim, ale te ramy wciąż mocno nas trzymają. Pierwotny zachwyt nad dzieckiem, zachwyt nad niemowlakiem, który stawia pierwsze kroki, przedszkolakiem, który rysuje zielone słońce, szkolniakiem, który bazgroli swój pierwszy list - to siła życiodajna, która jest fundamentem pełnej przynależności, zdrowej seksualności i lśnienia swoim wewnętrznym światłem.

Są tacy wśród nas, którzy boją się pokazać z tym, co robią. Albo z tym, co szczerze pragną robić. Zawodowo lub jako hobby. Bo wiadomo, że to spotka się z krytyką.

Skąd wiadomo?

Są tacy, którzy mieli talent, zajawkę, pragnienie, ale otoczenie mówiło "to teraz zaśpiewaj cioci, bo ty tak ładnie śpiewasz", "zrób zdjęcia na chrzcinach kuzyna, bo ty tak się jarasz fotografią".

I ta zajawka kojarzyła się z bólem, a nie radością.

Są tacy, którzy przeżyli tylko dzięki temu, co tak bardzo ich trzymało przy życiu (może to była gitara, może to było malowanie na płótnie, a może bieganie), ale nie mieściło się w ramach narzuconych przez kulturę lub panią od plastyki z podstawówki. Uwierzyli, że nie potrafią dobrze śpiewać, grać, biegać, rysować i na zawsze kojarzy im się to ze wstydem, krytyką. A to, co im pomaga żyć, robią w ukryciu, przekonując siebie, że nie wolno robić tego przy ludziach.

Mamy też miks tych, co powyżej i różnych innych; miks, który powoduje, że nigdy przenigdy nie pozwolimy sobie lśnić.

Lśnić z serca, bo przecież już dawno przekonaliśmy samych siebie, że lśnimy w inny sposób. Czy to nasze lśnienie jest olśniewające?

Podobno najbardziej nie boimy się swojej ciemności, ale swojego światła.

Na tych warsztatach oswoimy swoje światło. Zobaczymy, dlaczego zachwyt jest tak ważny. Poszukamy przestrzeni, z których możemy czerpać zachwyt. Zmierzymy się z tym, co to są talenty i dlaczego NVC nie mówi o talentach, zobaczymy, co etykiety nam robią, a jeśli będziesz mieć chęć i zasoby, to możesz także zanurkować głębiej do starych historii i przekonań, które na zawsze spętały Twoje serce, nie pozwalając iść za tym, co może i błahe, ale też ważne. Pokażemy się w bezpiecznej przestrzeni tyle, ile to będzie możliwe na ten moment.

To nie będzie coaching zawodowy, to będzie praca z przekonaniami, wstydem, złością, walką o siebie, bezsilnością, lękiem. To będzie praca o prawdzie, która ukryta jest na dnie serca.

O zauroczeniu sobą. O zachwycie nad sobą. O wyjściu do świata w mocy i pełni, jaka zawsze w nas była. O byciu sobą i staniu po swojej stronie.

Dla niektórych z nas to będzie praca ze złością i jej życiodajną energią, dla innych - ze wstydem, albo strachem.

Usiądziemy we wspólnym kręgu, by się usłyszeć, lepiej zrozumieć i popracować na tym, co najmocniej nas trzyma w tym miejscu, które nie jest nasze. Będę Cię trzymać na tej drodze nie tylko jako trenerka, ale też sama przeszłam drogę wychodzenia po swój talent i wiem, że samo napisanie "talent" może być dla Ciebie trudne.

Przeszłam drogę do zachwytu. Akceptacji. I miłości. Pokażę Ci.